Badlands national park, South Dakota
Eigenschappen
In 2019 bezochten wij tijdens onze rondtrip door Amerika, onder andere de staat South Dakota. En in deze staat bevinden zich een aantal erg leuke must sees. Althans, dat vinden wij.
Één van deze must sees is Badlands national park. Sowieso is bijna elk national park in de VS een omgeving waar je vaak geen genoeg van kunt krijgen, maar Badlands heeft op ons een onuitwisbare indruk achtergelaten.
Kenmerkend voor de Badlands is het ruige karakter. Het steen dat puntig omhoog wijst, de uitgestrekte vergezichten en vooral de vele kleuren waar je op getrakteerd wordt. Het kan niet op in Badlands national park.
En hou je van (wilde) dieren... Ook dan kom je hier aardig aan je trekken. Bizons, Geiten en Prairie Dogs zijn vaste bewoners van Badlands national park. Je komt ze zeker tegen. Wij werden bij de ingang van Badlands al welkom geheten door een kudde Bizons, die ons vanaf enige afstand gade sloeg.
Rondreis
Laten we bij het begin beginnen. Ja, daar kom je nu mee. Zo halverwege het verhaal. Sorry. We gaan terug in de tijd.
We besloten om in september 2019 een rondje Amerika te gaan doen. Omdat we inmiddels in aardig wat staten waren geweest, bleek het deze keer wederom een uitdaging om iets nieuws te bedenken.
We hadden hier en daar gelezen over Badlands national park. Dit park mocht in deze reis niet ontbreken. En zo werd het rondje gestart in Denver, dat eveneens de eindbestemming van de vakantie was.
Rapid City
Na een paar dagen vertier in Colorado, kwamen we aan in de Amerikaanse staat South Dakota. Omdat hier best wel wat te doen leek, besloten we te gaan voor vier nachten in een hotel in het plaatsje Rapid City, SD. Dit lag vrij centraal voor al onze South Dakota activiteiten en een langer verblijf op één plek zou ons de rust geven van niet telkens in en uit te hoeven pakken, te sjouwen met koffers, in- en uitchecken in de diverse hotels en zoeken naar geschikte verblijfsadressen.
De keuze was gevallen op de GrandStay Residential Suites.
Bij de receptie werden we ontvangen door een man van middelbare leeftijd. In het begin moesten we even wennen aan zijn wat mopperachtige manier van communiceren, maar al snel bleek het een uiterst behulpzame, vriendelijke en ervaren hotelman die je ook zomaar als typetje in een goede comedy tegen zou kunnen komen.
Uiteindelijk bleek het dan ook een fijn hotel met een zogenaamd continental breakfast (toostjes, wafels en de welbekende muffins).
Wall Drug Store
Vanaf de GrandStay was het een klein uurtje sturen naar Badlands national park. Nog voordat we rechtsaf naar Badlands zouden rijden, besloten we om eerst linksaf naar de Wall Drug Store te gaan. Deze toeristische trekpleister hadden we op internet gevonden en we waren wel wat benieuwd. Temeer omdat de meningen over deze 'attractie' nogal uiteen liepen van "sla dit over" tot aan "hier moet je geweest zijn". En toeristen als we zijn, vonden we dat we hierover een eigen mening moesten gaan vormen.
Bij het binnenrijden van de Main Street, waar de Wall Drug Store aan gelegen was, vonden we tal van parkeergelegenheden. Dat duidde al op een toeristisch karakter. Het zag er op het eerste gezicht best leuk uit. Een beetje westernachtige uitstraling. Veel hout en ook het pand van de Wall Drug Store was niet te missen. De groene houten panelen met daarop in grote gele letters de naam van het pand...
Wij dachten een oud drogisterijtje tegen het lijf te lopen waar je wat middeltjes uit het verleden kon kopen. Want het ging voornamelijk over de historie van dit 'winkeltje'. Niets bleek minder waar. Het was een pand van enorm formaat. Met een aaneenschakeling van kleine, gezellige winkeltjes. Ja, het heeft een behoorlijk toeristisch karakter en ja, negen van de tien winkeltjes draaien op souvenirs. Maar wij vonden het oh zo gezellig. En dat is wat wij Nederlanders zoeken: gezellig.
Wij moesten ons er op een gegeven moment echt toe zetten om weg te gaan. Badlands stond immers ook nog op het programma. En daar wilden we niet teveel van missen!
Na de nodige prullaria te hebben aangeschaft, we blijven immers toeristen, togen we naar het park waar het ons allemaal om te doen was.
Westen en beestjes
Via de SD-240 begaven wij ons zuidwaarts, in de richting van de meest westelijk gelegen ingang van het park. Na enkele minuten kwamen we aan bij de entrance station alwaar een vriendelijke Park Ranger ons, na het tonen van de Annual Pass, de plattegrond en het krantje van het park overhandigde. De tocht kon beginnen.
Na wat bestuderen van de kaart gingen wij op de kruising eerst rechtsaf, in westelijke richting. De Sagecreek Rim Road op. Hier kwamen we de eerste uitzichten tegen en een kudde berggeitjes kruisten ons pad. Altijd goed voor een fotomomentje. Dus snel auto geparkeerd, beentjes strekken en een klein wandelingetje gemaakt.
We reden verder richting het westen en kwamen de volgende bewoners van het park tegen: de Prairie Dog. Deze kleine knaagdiertjes, niet te verwarren met het stokstaartje, stonden ons in grote getale op te wachten. Deze uit Noord-Amerika komende kleine rakkers, voelden zich prima op hun gemakt in hun natuurlijke habitat.
Ondanks de waarschuwingen om alle beestjes in het park met rust te laten, besloot de gemiddelde toerist het interessant te vinden deze diertjes van dichtbij te gaan bekijken en hen te confronteren met de moderne digitale camera's. Ze leken dan ook bijna tam te zijn, want ze lieten het ook maar gebeuren. Zelfs van achter hen aanrennende kinderen, leken ze niet onder de indruk.
Tot aan deze Prairie Dogs bleken we het meest interessante van de westelijke route wel gezien te hebben. We reden terug om uiteindelijk via de hoofdweg onze route in oostelijke richting te vervolgen. Aan het einde van deze route zou je bij de tweede (meest oostelijk gelegen) in- en uitgang van het park komen. Daar vond je het (Ben Reifel) Visitor Center.
Badlands Loop Road
De SD-240 liep als een rode draad door het park. Ook wel bekend als de Badlands Loop Road. Wij reden deze weg van west naar noord. Maar uiteraard kan dit ook andersom. Tijdens deze rit kwamen we regelmatig uitkijkpunten tegen. En bij elk uitkijkpunt moesten we een stop maken. Het leverde prachtige plaatjes op. En wat een uiteenlopende uitzichten waren het! Van enorm ruig gebied met rood/wit gekleurd puntig steen tot aan bolvormige bergen in opvallende gele en rode kleuren. Prachtig gewoon! We hadden zoiets nog nooit gezien. De kleuren stonden voor eeuwig in ons geheugen gegrift.
En je zult ervaren dat als je ooit in Badlands bent geweest en je ergens een plaatje van dit gebied tegenkomt, je direct weet dat het om de Badlands gaat...
We vielen van de ene in de andere verbazing. De auto werd geregeld aan de kant van de weg gezet om te voet richting de schitterende uitzichten te wandelen. En nimmer werden we teleurgesteld.
Badlands maakte op ons enorme indruk. En tot op de dag van vandaag hebben we niet begrepen waarom dit park niet meer bezoekers trekt. Waarschijnlijk kan het simpelweg niet opboksen tegen het populaire westen en de stranden in het zuidoosten.
En dan te bedenken dat er in het gebied nog veel meer te beleven valt dan alleen maar Badlands national park.
Een bezoek aan het visitor center mocht niet uitblijven. En ook daar snuffelden we, na het behalen van een stempel in ons national park paspoort, heerlijk in de rondte.
Wij hebben ons uitermate goed vermaakt in dit park. Maar dat moge duidelijk zijn. Vergeet dit park zeker niet mee te nemen als je in de buurt ben. Sterker nog: wij hebben onze rondreis van 2019 aangepast om dit park en haar omgeving te mogen zien...
Doe ermee wat je wilt!
Tips
- Wil je voorafgaand aan je bezoek langs het Visitor Center, kies dan voor de oostelijk gelegen ingang;
- Bekijk vooraf eventuele park waarschuwingen en/of afsluitingen;
- Neem in je planning de Wall Drug Store in overweging;
- Volg de hoofdroute door het park, de SD-240 (Badlands Loop Road) en je komt op vrijwel alle belangrijke punten;
- Bij weinig tijd kun je de Sagecreek Rim Road (in westelijke richting) overslaan. We raden aan om deze weg wel tot aan Robert Prairie Dog Town te volgen als je van Bizons en Prairie Dogs houdt. Daarna kun je dan omkeren;
- Wil je overnachten IN het park? Dat kan. Bij de Cedar Pass Lodge kun je een cabin boeken. Daarnaast zijn er ook nog twee kampeerterreinen te vinden in het park, waarvan er één zelfs gratis is (wie het eerst komt...);
- Blijf op veilige afstand van de dieren. Bizons kunnen ondanks hun 'sullige' looks, erg snel en gevaarlijk zijn. Respecteer de natuur.
Feiten
- Badlands werd in 1978 een national park;
- Het trekt jaarlijks zo'n miljoen bezoekers;
- Badlands dankt haar naam aan de hete zomers, koude winters en moeilijk begaanbaar terrein. De naam werd gegeven door een toenmalige indianenstam;
- Badlands bestaat uit twee 'units'. De noordelijk gelegen unit (hier besproken en het bekendst bij de toerist) en de zuidelijk gelegen unit (in beheer als indianenreservaat en in de oorlog gebruikt als testterrein voor bommen en dus nog steeds gevaarlijk gebied);
- Prijs (2021): $30 (auto) / $25 (motor)
Route
Badlands national park ligt ten zuiden van de I-90 in South Dakota. Op 1 tot 1,5 uur rijden vanaf het plaatsje Rapid City, SD. Een goede uitvalsbasis voor je bezoek.
Het park heeft eigenlijk twee hoofdingangen. De westelijke ingang (Pinnacles Entrance) is te bereiken via afrit 110 aan de I-90 en de oostelijke ingang via afrit 131. Er is nog een derde ingang, gelegen in het zuidoosten van het park, de Interior Entrance. Voor als je vanuit het zuiden aan komt rijden. De SD-377 voert je naar deze ingang.
Reacties
Reactie plaatsen